multiple sclerosis

بیماری ام اس از دیدگاه سلولی مولکولی

بیماری ام اس از دیدگاه سلولی مولکولی:

بدن ما داری یک سامانه بسیار پیشرفته و قدرتمند ایمنی است که قابلیت دفاع از ما را در تمام لحظات زندگی بر علیه عوامل بیگانه، دارد. این عوامل بیگانه می توانند باکتری ها، قارچ ها، ویروس ها، انگل ها، سلولهای سرطانی و مواد آنتی ژنیک فیزیکی و شیمیایی باشند.

گاهی به علت به هم خوردن تنظیم عملکرد این سامانه که اغلب دلیل آن تغذیه نا مناسب می باشد که انرژی لازم برای انجام تمام اعمال سلولی فراهم نمی شود، سیستم ایمنی قادر به تشخیص مولکولها و سلولهای خودی از غیر خودی و دوست از دشمن و بیگانه نیست و در نتیجه شروع به نابودی سلولهای خود می کند که این بیماریها، بیماریهای خود ایمنی یا اتوایمیون نامیده می شوند، مانند: بیماری لوپوس، ام اس، روماتوئید آرتریت، برص و بسیاری بیماریهای دیگر.

دستگاه ایمنی در سراسربدن، در خون، مایع لنف، بافت های سطحی و پوشاننده، بافت همبند، تجمعات لنفوئید، غدد لنفاوی، طحال، تیموس و مغز استخوان سازمان یافته است.

هر مولکولی که دستگاه ایمنی قادر به شناسایی آن باشدآنتی ژن نامیده می شود، که می تواند پروتئین یا قند یا لیپید یا قندی پروتئینی باشد و یا اینکه آنتی ژن مربوط به یک باکتری، قارچ، انگل، ویروس یا سلولهای سرطانی باشد. یک قسمت کوچک مولکول آنتی ژن که دستگاه ایمنی آن قسمت را شناسایی می کند، اپی توپ(epitope) نامیده می شود.

سیستم ایمنی به دو گونه می تواند با عوامل بیگانه مبارزه نماید:

اول: دفاع سلولی که در آن سلولهای ایمنی آنتی ژن باکتری ها، ویروسها، قارچ ها، عوامل انگلی و سلولهای سرطانی را نابود می کنند.

دوم:دفاع هورمونی: که در این روش سلولهای ایمنی موادی بر علیه آنتی ژنها می سازند که به آنها آنتی بادی یا پادتن گفته می شوند که این آنتی بادی ها آنتی ژنها را از بین می برند یا غیر فعال می نمایند.

سلولهای دستگاه ایمنی شامل:

1-لنفوسیت هایB

2- لنفوسیت هایT

3- لنفوسیت های کشندۀ طبیعی

4- نوتروفیل ها

5- اثوزنیوفیل ها

6- بازوفیل ها

7- ماکروفاژها هستند که همگی در یک سازمان بسیار پیشرفته و دقیق با هم همکاری می کنند تا بدن انسان، بتواند در امنیت و آرامش به حیات خود ادامه دهد و هر گونه اختلال در هر کدام از اجزا می تواند منجر به بروز بیماریهای بسیار مهم و طاقت فرسا در فرد شود.

مسلماً تمام سلولهای ذکر شده برای عملکرد خود نیاز به مصرف انرژی دارند و لذا تغذیه که تأمین کنندۀ انرژی سلولی است اهمیت فوق العاده در تأمین سلامت سلولها دارد و لازم است با دانستن خواص غذاها و اینکه چه غذاهایی را می شود با هم میل نمود و چه غذاهایی را نباید با هم مصرف نمود و یا چه افزودنی هایی را باید به غذاها اضافه کرد، جلوی ایجاد بسیاری از بیماریها را گرفت، بطور مثال یکی از علل بیماری برص یا پیسی در پوست است که یک بیماری خود ایمنی می باشد، مصرف ماست و گوشتبا هم است بخصوص گوشت ماهی و ماست. همجنین بسیاری از بیماریها در نتیجه نقص سیستم ایمنی و فقر انرژی سلولهای ایمنی بوجود می آیند مانند بیماریهای خود ایمنی از جمله: ام اس، روماتیسم مفصلی و لوپوس اریتماتو که تمام این بیماریها از طریق تنظیم و اصلاح تغذیه سلولی و باز سازی عملکرد طبیعی سلولها با صبر و حوصله و ممارست قابل درمان خواهند بود.

علائم بیماری ام اس چیست؟

بیماری ام اس یک بیماری با منشاء خود ایمنی می باشد که در این بیماری سیستم ایمنی بدن در اثر نرسیدن انرژی کافی به سلول های ایمنی قدرت تشخیص دوست ودشمن و خودی و غیر خودی را از دست می دهد و بنابراین بر علیه پروتئین ها و سلول های خود بدن فعال می شود و آنها را نابود می کنند این بیماری بوسیله پلاک های پراکنده در ماده ء سفید مغز و در اثر انهدام پوشش میلین روی اعصاب مغز و نخاع به وجود می آیند.

این بیماری دارای علائم متعددی می باشد، شامل: علائم روحی و روانی و جسمی فراوان و در اثر پیشرفت آن ناتوانی های فیزیکی و ذهنی و ادراکی به وجود می آید، سن بروز بیماری غالباً بین 20 تا 50 سالگی است و در بین بانوان شایع تر است ولی می تواند در سنین دیگر هم ملاحظه شود.

میزان شیوع ام اس بین 2 تا 150 نفر در هر صد هزار نفر می باشد.

این بیماری با علائمی مانند شروع ناگهانی یا تدریجی کم شدن حس لامسه، ضعف و سستی در عضلات مختلف بدن، انقباض و سفتی و گرفتگی غیر عادی عضلات، اشکالات حرکتی (نا منظمی حرکات بدن)، اختلال درتکلم،(تکلم بریده بریده)، نیستاگموس، دوبینی، تاری دید، کاهش دقت بینایی، کاهش دید رنگی، خستگی مزمن و دردهای بدنی، دردهای بدنی طول کشیده با علت نا معلوم، مشکلات مزمن در مثانه، روده و شکم، اختلالات عصبی، حس خارش، کرختی، گزگز، مورمور، سوزن سوزن شدن دردناک بخصوص در پاها.

در طب جدید علت بیماری نا مشخص است و درمان هم ندارد و داروها فقط در مدیریت علایم بیماری کمک می کنند در حالیکه در طب اسلامی- ایرانی مثل سایر بیماریها ریشه بیماری ام اس نیز در اختلالات تغذیه ای اعم از نوع غذاها، ترکیب غذاها و نحوه غذا خوردن و آشامیدن است لذا برای درمان بیماری ام اس به نظر بنده ابتدا اصلاح تغذیه بیمار بر اساس رعایت کامل و100 % مثلث سلامت استوار است و در کنار آن از داروهای گیاهی و رژیم های تقویت عمومی و عرقیات مفید استفاده می شود و بتدریج ورزش وارد زندگی فرد می شود، در صورتیکه زمان خیلی از دست نرفته باشد، (حداکثر 2 سال) درمان قطعی به شرط رعایت کامل دستوراتطب اسلامی- ایرانی بسیار محتمل است و در سایر موارد بهبودی نسبی حاصل می گردد.

چه می شود که ما M.S می گیریم ؟

بیماری M.S جزء بیماری خود ایمنی است یعنی دراثر اختلال عملکرد بوجود آمده در سلول های ایمنی بدن، این سلولها قادربه تشخیص خودی از غیر خودی نیستند و دراین بیماری آنتی بادی ها برعلیه سلول های شوان دور اعصاب غلاف دار ساخته می شوند و با تخریب این غلاف ها عبور پیام های عصبی از رشته های اعصاب مختل میگردد و علائم بیماری شامل بی حسی، سوزن سوزن شدن، فلج، دوبینی و مانند آنها ظاهرمی شود، در طب جدید چون ماهیت بیماری ناشناخته است برای مقابله با علائم به مصرف مهارکننده ها و سرکوب کننده های سیستم ایمنی روی می آورند تا با متوقّف کردن کار سلولهای ایمنی جلوی تخریب غلاف های اعصاب را بگیرند البته پرواضح است که مهارو سرکوب سیستم ایمنی با داروهایی مثل کورتن می تواند عواقب وخیمی هم در بر داشته باشد از دیگر داروهایی که در درمان M.S استفاده می شود اینترفرون ها هستند که دارای عوارض متعددی می باشند.

حال ببینیم چرا ما M.S می گیریم و ریشه اصلی بیماری در کجاست؟

تمام اعمال سلولی ما توسط انرژی انجام می شود مخصوصاً سلول های ایمنی ما به کمبود انرژی بسیار حساسترند، حال اگر تغذیه افراد صرفاً از مواد غذایی انرژی گیر صورت بگیرد ویا ترکیب هایی از مواد غذایی استفاده شود که تعادل انرژی منفی داشته باشند، در نتیجه سلول های ایمنی بتدریج یکی از مهمترین اعمال و وظایف خود را که همان تشخیص پروتئین های خودی از پروتئین های بیگانه است را از دست می دهند و در بیماری M.S این پروتئین غلاف میلین است که توسط سلول های شوان ساخته می شود و سلول های ایمنی بر علیه آنها آنتی بادی ترشح می کنند و در اثر عملکرد این آنتی بادی های غلاف های میلین تخریب می شوند، بنابراین درمان بیماری M.S تجویز داروهای سرکوب گر سیستم ایمنی با مهار کننده های این سیستم نیست بلکه باید با تغذیه صحیح سلولهای ایمنی مجدداً قدرت تشخیص پروتئین های خودی از غیر خودی را به این سلول ها باز گرداند و یا در واقع این تحمّل به خود را که از دست رفته است را به این سلول ها باز گرداند، به این ترتیب بدون نیاز به تجویز دارو های خطرناک عارضه دار مهار کننده و سر کوب گر سیستم ایمنی می توان ببیماری ام اس را کنترل و درمان کرد و از شّر عوارض بسیار بالای این داروها هم در امان بود.

دانشمندان کشف کردند که چرا داروهایی که زمانی امید آن می رفت که خیلی در درمان ام اس موثر باشند، به بیماران مبتلا به این بیماری کمکی نمی کنند.

یک تیم از دانشگاه آکسفورد می گوید تغییر ژنتیکی در بیماری ام اس بدین معناست که داروهایی که در درمان مبتلایان به بیماری های سیستم ایمنی، موثر هستند، روی بیماران مبتلا به ام اس تاثیری ندارند.

بر اساس گزارشی که این تیم تحقیقاتی در مجله نیچر منتشر کرده این گونه داروها حتی می توانند عوارض بیماری ام اس را تشدید کنند.

متخصصان می گویند تحقیقاتشان نشان می دهد که ژنتیک چگونه می تواند بر نوع پاسخ به داروها و درمان های مختلف اثر بگذارد.

این داروها که آنتی تی ان اف نامیده می شوند در مبتلایان به بیماری التهابی روده و آرتریت روماتوئید موثر هستند، اما بر بیماران مبتلا به ام اس تاثیری ندارند. محققان هنوز دلیل قطعی این موضوع را نمی دانند.

اعضای تیم تحقیقاتی آکسفورد یک تغییر ژنتیک خاص را که قبلا تصور می شد با بیماری ام اس ارتباط دارد، مورد مطالعه قرار دادند.

پزوهشگران متوجه شدند که ژن جهش یافته باعث تولید پروتئینی متفاوتی می شود که کوچکتر است و مانع از فعالیت تی ان اف می شود، یعنی دقیقا همان کاری را می کند که داروهای مهار کننده تی ان اف انجام می دهند. تی ان اف ماده ای است که سیستم ایمنی بدن برای دفاع در مقال عفونتها و تومورها ترشح می کند اما خود آن می تواند علائمی را ایجاد کند که برای کاهش آنها ممکن است نیاز به درمان باشد.

به این ترتیب روشن می شود که چرا ده سال پیش، یک تحقیق پزشکی نشان داد که این داروها بیماری ام اس را تشدید می کنند.

نیک رایک، مدیر بخش تحقیقات جمعیت ام اس در این باره گفت ژن های زیادی به بیماری ام اس مربوط هستند ولی در مورد اینکه هر کدام دقیقا چه نقشی دارند، اطلاعات اندکی داریم .

به گفته او، تحقیقات مهم اخیر نشان داده است که برخی ژن های جوان در این باره که بیمار به دارویی پاسخ مثبت بدهد یا خیر، نقش تعیین کننده دارند.

آقای رایک می گوید نتایج این تحقیقات به پزشکان کمک می کند که در آینده به هر بیمار مبتلا به ام اس، دارویی را تجویز کنند که برایش موثر باشد.

خلاصه نظریه دکتر اکبری: علت بیماری ام اس اختلال عملکرد سلول های ایمنی است که آن هم بخاطر تغذیه نامناسب است لذا ما خیلی راحت با این بیماری برخورد می کنیم به شرطی که زیاد دیر نشده باشد و بیمار بطور کامل دستورات را رعایت کند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *