اسهال مسافرتی

 

اپیدمیولوژی

 

معمولاً زمانی که افراد از کشورهای پیشرفته به کشورهای در حال پیشرفت سفر می کنند دچار اسهال مسافرتی می شوند. سالانه بیش از 50 میلیون فرد در معرض ابتلا به اسهال مسافرتی هستند. اسهال مسافرتی به دنبال مصرف غذا یا آب آلوده با باکتری ها، ویروس ها یا انگل ها ایجاد می شود. باکتری هایی مانند شیگلا، سالمونلا، کامپیلوباکتر و اشرشیاکلی عامل ایجاد 60 تا 80 درصد از اسهال های مسافرتی هستند. نورو ویروس ها نیز به عنوان یکی از عوامل اسهال مسافرتی شناسایی شده اند.

 

غذاهای پر مخاطره شامل آب، غذاهای نپخته مانند غذاهای دریایی، میوه جات و سبزیجات و غذاهایی که به خوبی محافظت نشده اند، خصوصاً غذاهایی که به صورت سلف سرویس عرضه می شوند، هستند.

 

به علاوه مصرف بیش از پنج جرعه نوشیدنی در روز یک عامل خطر ساز خصوصاً در آقایان است. آموزش در مورد غذاهایی که بایستی در طول مسافرت از خوردن آن ها پرهیز شود یک روش موثر برای پیشگیری است.

 

پاتوژنز:

 

برای کسب اطلاعات در مورد پاتوژنز بیماری به میکروارگانیسم هایی که در این فصل بیان شده مراجعه شود.

 

درمان و کنترل:

 

هدف از درمان،س حفظ آب و الکترولیت و جلوگیری از برهم خوردن برنامه مسافرت است مسافرانی که مبتلا به اسهال خفیف هستند اغلب با ORT درمان می شوند. البته آنتی بیوتیک درکاهش دوره بیماری بسیار موثر است. استفاده از تری متو پریم – سولفامتوکسازول به علت ایجاد مقاومت در بسیاری از مناطق منسوخ شده است.

 

به طور کلی، فلوروکینولون ها، خصوصاً لووفلوکسازین ( 50 میلی گرم یک بار در روز) و سیپروفلوکسازین (500 میلی گرم دوبار در روز) داروهای انتخابی اسهال مسافرتی هستند. معمولاً از یک رژیم درمانی 24 ساعته استفاده می شود مگر این که مسافر تب یا اسهال خونی داشته باشد که در این مورد یک رژیم درمانی 3 روزه نیاز است.

 

در آسیا به علت مقاومت زیاد درمیان کامپیلوباکتر بایستی از جایگزین های فلوروکینولون ها باید استفاده شود. آزیترومایسین 1000 میلی گرم تک دوز، به عنوان جایگزین دسته فلوروکینولون ها به کار می رود. به علاوه FDA اخیراً ریفاکسیمین را با دوز 200 میلی گرم سه بار در روز به مدت سه روز برای درمان اسهال مسافرتی تأیید کرده است ریفاکسیمین بر علیه کامپیلوباکتر ژژونی موثر نیست و اثربخشی آن در مورد شیگلا یا سالمونلا ثابت شده است.

 

اگر چه ترکیبات کاهنده حرکت روده در کاهش دوره بیماری موثر هستند، ولی باعث کاهش تعداد میکروارگانیسم های نمی شوند و نباید در موارد متوسط تا شدید همراه با علایم سیستمیک استفاده شوند مگر اینکه در ترکیب با یک آنتی بیوتیک باشند. ترکیب یک داروی کاهنده حرکت و یک آنتی بیوتیک طول دوره بیماری را به چند ساعت کاهش می دهد.

 

آموزش مسافران در مورد غذاهای پر خطر کلید اصلی پیش گیری از اسهال مسافرتی است. شعارهایی مانند پوست گرفتن، جوشاندن، پختن و یا گذشتن از غذاهای مورد نظر می تواند به مسافر در به خاطر سپردن غذاهایی که ممکن است آلوده باشند، کمک کند. درمان پیشگیرانه اسهال مسافرتی با آنتی بیوتیک موثر است اما بایستی به افرادی که سابقه ابتلا به اسهال مسافرتی داشته و امکان ایجاد تغییر در مسافرت را ندارند (مانند سفر تجاری، ورزشکاران یا سیاستمداران)، عوامل مستعد کننده ابتلا به اسهال مسافرتی مانند مصرف الکل را دارند و افرادی که سابقه برداشت قسمتی از معده یا بیماری التهابی روده یا سیستم ایمنی تضعیف شده را دارند، محدود شود. استفاده از آنتی بیوتیک به منظور درمان پیشگیرانه توصیه نمی شود زیرا باعث ایجاد مقاومت انتخابی، بروز عوارض جانبی و اثر روی فلور نرمال دستگاه گوارش و تحمیل هزینه می شود. در صورت نیاز به درمان پیشگیرانه از فلوروکینولون ها استفاده می شود.

 

ریفاکسیمین انتخاب ایده آل درمان پیشگیرانه اسهال مسافرتی است زیرا جذب سیستمیک ندارد و ایمن و بی خطر است، اما از طرف FDA  برای این منظور پذیرفته و تأیید نشده است.

 

بیسموت ساب سالی سیلات به میزان 525 میلی گرم یک الی چهار بار در روز نیز به عنوان درمان پیشگیرانه در اسهال مسافرتی موثر است. واکسن موثری برای اسهال مسافرتی وجود ندارد.