لنفوم هوجكين(HL)براي اولين بار توسط توماس هوجكين در سال 1832 شرح داده شد . اين لنفوم يك نئوپلاسم بدخيم مرتبط با سلول هايBمي باشد كه از نظر پاتولوژي، بر طبق تقسيم بندي سازمان جهاني بهداشت (WHO) دو تايپ اصلي براي آن در نظر گرفته شده است كه شامل لنفوم هوجكين كلاسيك(CHL)و لنفوم هوجكين غيركلاسيك مي باشد كه بر اساستفاوت هاي مورفولوژيكي، فنوتيپي، مشخصات مولكولي و كلينيكي از يكديگر متمايز شده اند. لنفوسيت پروداميننت (Lymphocyte Predominance)نشاندهنده لنفوم هوجكين غيركلاسيك مي باشد
در حاليكه لنفوم هوجكين كلاسيك عبارتند از:
ميكس سلولاريتي(Mixed Cellularity)، نودولار اسكلروزيس((Nodular Sclerosis، لنفوسيت دپليتد(Lymphocyte Depleted) و لنفوسيت ريچLymphocyte Rich)) (2). اگر چه علت بيماريزايي لنفوم هوجكين هنوز ناشناخته است ولي تعدادي از مطالعات انجام گرفته، استعداد ژنتيكي افراد را در ارتباط با ابتلا به بيماري نشان داده اند همچنين ارتباطي بين لنفوم هوجكين و آنتي ژن هاي خاصHLAانساني گزارش شده است . آناليز پلي مورفيسم هايHLAكلاسIنشان مي دهد كه نقص در عرضه آنتي ژن با خطر ابتلا به لنفوم هوجكينEBVمثبت در ارتباط مي باشد . مطالعات سرولوژيكي در سال 1970 نشان داد كه عفونت با ويروس اپشتين بارارتباط قوي با لنفوم هوجكين نشان مي دهد پس از آن با استفاده از تكنيك ساترن بلات حضور اين ويروس در نمونه هاي لنفوم هوجكين تشخيص داده شد .
انتقال بيماري
عفونت با ويروس اپشتين بار توسط تماس با ترشحات بزاقي فرد آلوده به افراد ديگر انتقال مي يابد، سير عفونت به سطوح اجتماعي- اقتصادي، عوامل ژنتيكي، مناطق جغرافيايي و سن فرد در زمان اولين برخورد با ويروس بستگي دارد .بررسي هاي سرواپيدميولوژيكي در مقياس جهاني بيانگر انتشار گسترده ويروس اپشتين باردر مناطق مختلف جغرافيايي دنيا مي باشد يافته ها نشان مي دهد كه در كشور هاي در حال توسعه اكثر كودكان تا سنين 6 سالگي به ويروس اپشتين بار آلوده مي شوند و داراي تيتر آنتي بادي عليه آن مي باشند در حاليكه در كشور هاي توسعه يافته بيش از 50% افراد تا سن بلوغنسبت بهويروس اپشتين بارحساس باقي مي مانند. در كودكان عفونت اوليه با ويروس اپشتين بار اغلب پنهان و بدون علايم باليني يا داراي علايم غيراختصاصي مي باشد اما در 75- 35% نوجوانان و بالغين جوان اين ويروس ايجاد منونوكلئوز عفوني مي كند . مطالعات نشان داده است كه ويروس اپشتين بار تقريبا با يك سوم لنفوم هوجكين در كشور هاي توسعه يافته مرتبط بوده در حاليكه ميزان بالاتري از ارتباط با ويروس در كشور هاي در حال توسعه گزارش شده است و ويروس اپشتين بار در اين كشور ها اغلب با لنفوم هوجكين از نوع ميكس سلولاريتي نسبت به نوع نودولار اسكلروزيس مرتبط مي باشد و در كودكان و افراد مسن متداول تر است
تشخیص و درمان
پزشک مى‌تواند با آزمایش مونواسپات (Monospot) که پادتن ویروس اپشتین‌بار را شناسائى مى‌کند بیمارى را تشخیص دهد.
برای این بیماری همانند بسیاری دیگر از عفونت‌های ویروسی درمان قطعی خاصی وجود ندارد. درمان بیشتر جنبه حمایتی داشته و استراحت بیش از معمول، رژیم غذایی سالم و خوردن مایعات فراوان توصیه می‌گردد. قرقره کردن آب نمک گرم برای تسکین گلودرد، مصرف ایبوبروفن و استامینیوفن برای کاهش تب و درد و تجویز آنتی بیوتیک در صورتی‌که عوامل باکتریایی نیز در بیمار مشاهده شود از دیگر توصیه‌های پزشکی است.
امروزه خودداری از تماس با فرد مبتلا تنها راه پیشگیری از بیماری است.